Een
schilderij van dichtbij bekeken.
Artikel in Palet 250 1994 (tijdschrift voor schildertechnieken)
Door:
Hans René van der Vlis
Deze
keer een werk van de Limburgse kunstenaar Paul Beckers, waarin de combinatie
van acrylverf met andere materialen
wordt besproken.
Zwervend over zijn
geliefde steenplateau’s in de ‘Burren’,
een onherbegzame landstreek aan de westkust van Ierland, heb ik menigmaal
geprobeerd voor te stellen welke krachten er op dit landschap zijn losgelaten om
het te vormen. Verschuivingen, breuken, stuwingen omhoog- en dit in combinatie
met massa’s water en de eroderende krachten van de wind- hebben het landschap
door de eeuwen heen gemaakt tot wat het nu is, een kaalgeschoren versteende zee,
waarin de meest bizarre vormen een eigen spel spelen, ritmes voor beweging
zorgen en structuren een wedstrijd in grilligheid met elkaar houden.
Het karstplateau , The Burren, in het Westen van Ierland (County Clare), foto Paul Beckers
Deze beschrijving zou
heel goed op het werk van Paul Beckers van toepassing kunnen zijn.
Oorspronkelijke, niet door de mens aangetaste landschappen vormen zijn
inspiratiebron. Hij schildert deze echter niet na, maar doorleeft ze en vertaalt
ze naar composities, opgebouwd uit vormen, structuren en kleur. Ogenschijnlijk
is zijn werk daardoor abstract, mar bij nadere beschouwing
laten zijn schilderijen wel degelijk de landschappen zien waarin hij
vertoefd heeft. Zijn wijze van werken doet
sterk denken aan de manier waarop vormingsprocessen het landschap tot
stand doet komen.
Door plassen oost
Indische op een platliggende plaat hardboard aan te brengen, ontstaan grillige
vormen en structuren, van waaruit het landschap is ontwikkeld gaat worden. De
plassen inkt kunnen daarbij gestuurd worden door te deppen of het board
enigszins te kantelen.
Ginspireerd
door deze inmiddels gedroogde vormen wordt de voorstelling verder
opgebouwd door met kwasten over de inkt acrylverf aan
te brengen. Soms wordt daarbij aan de acrylverf modelleerpasta
toegevoegd, zodat de verf als een dikke massa blijft staan. Deze verfmassa is
zeer rijk van structuur terwijl de kwaststreek duidelijk zichtbaar blijft.
Doordat acryl een hoge hechtingskracht heeft, kan de schilder in de nog natte
verflagen pigmentpoeder. (afkomstig van fijngemalen pastelkrijt) strooien,
waardoor op zand lijkende structuren ontstaan. Na droging zit dit pigment poeder
vast gekit of de verflaag. Het paneel wordt nu overeind gezet, waarna lagen pure
acryl verf, al dan niet bestrooid met pigment poeder over de onderliggende
verfmassa worden aangebracht. Na droging van deze verflagen volgt er een
handeling die veel aan een geologisch proces
doet denken.
De kunstenaar neemt nu een stanleymes ter hand en tast door middel van krabben en schuren de verflaag aan, waardoor onderliggende gedeelten blootgelegd worden en nieuwe structuren zichtbaar worden. Een van de laatste handelingen is dan om met pastelkrijt over deze ruwe oppervlakte te tekenen. Na deze gevernist te hebben met matte acrylvernis, is er een werkstuk ontstaan dat niet alleen de voorstelling maar ook de huid heeft van een oerlandschap.
The Burren - gemengde techniek op paneel - 2004 - 40 cm. 30 cm.